Ons drinkwater moet natuurlijk net zo schoon zijn wanneer het uit jouw kraan stroomt als toen het ons productiecentrum verliet. Daarom desinfecteren we het tijdens de opslag en distributie met chloorproducten. Daarbij zijn we heel voorzichtig, want tijdens dat proces kunnen bijproducten ontstaan die schadelijk zijn voor de gezondheid.
Alle Vlaamse drinkwaterbedrijven zorgen ervoor dat desinfectie nooit ten koste gaat van de drinkbaarheid.
Regels rond chloor in drinkwater
Om de volksgezondheid te beschermen, stelde de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) richtlijnen op voor de bijproducten van chloor. Het evalueert deze om de vijf jaar en stuurt ze bij als er nieuwe inzichten opduiken.
In Vlaanderen gelden er maximumwaarden voor chloor en bijproducten (zie verderop).
Monitoring van chloorgehalte in het drinkwater
We willen er zeker van zijn dat we het chloor doeltreffend inzetten. Met eenvoudige en goedkope analyse-instrumenten (bijvoorbeeld kweekmethoden) speuren we naar indicatororganismen in ons water.
De indicatoren met hun normwaarden zijn:
| Indicator | Norm | Relevant voor |
| Escherichia coli | 0 kve/100 ml* | Fecale verontreiniging |
|
Enterococcen |
0 kve/100 ml | Fecale verontreiniging, performantie van de zuiveringsstappen |
| Coliformen | 0 kve/100 ml | Performantie van de zuiveringsstappen, niet relevant voor fecale verontreiniging |
| Clostridium Perfringens | 0 kve/100 ml | Performantie van de zuiveringsstappen, mogelijke indicator voor cysten van parasieten zoals Cryptosporidium en Giardia, eerste indicator voor historische vervuilingen |
*kiemgetal of kolonievormende eenheden
Bijproducten van chloor in drinkwater
Chloor kan reageren met natuurlijke organische stoffen in het water. Dan worden bijproducten gevormd.
Soms gebruiken we chloor voor breekpuntchlorering: we verwijderen ammonium uit het water door die om te zetten in vrije inerte stikstof. In Vlaanderen passen we dat proces alleen toe als er geen biologische verwijdering van ammonium mogelijk is. Bijvoorbeeld bij oppervlaktewater met lage temperatuur – er is dan weinig of geen biologische activiteit op de filters of bij grondwater als er geen zandfiltratiestap in de behandelingsketen zit.
De meest voorkomende bijproducten van chloor zijn:
| Bijproduct | Gezondheidsrisico | Richtwaarde WHO | Drinkwaternorm |
| Monochlooramine | 3 mg/l | ||
| Vrije chloor | 5 mg/l | Norm in drinkwater = 0,25 mg/l wegens doordringende geur van chloor | |
| Bromoform | IARC Groep 3 | 100 µg/l | |
| Dibromochloromethaan | IARC Groep 3 | 100 µg/l | |
| Bromodichloromethaan | IARC Groep 2B | 60 µg/l | |
| Chloroform | IARC Groep 2B | 200 µg/l | |
| Trihalomethanen | Norm in drinkwater = 100 µg/l |
(*) Classificatie volgens het IARC (International Agency for the Reduction of Cancer):
- groep 2B: de stof is mogelijk kankerverwekkend voor de mens.
- groep 3: de stof kan niet geklasseerd worden als kankerverwekkend voor de mens (op basis van de meetgegevens).
Ruikt jouw drinkwater naar chloor?
Ruik je soms de chloor als je water van de kraan drinkt? Dat is niet aangenaam, maar ook niet gevaarlijk. Als je het water even laat rusten in een karaf of fles zonder dop, verdwijnt de chloorgeur vanzelf.
Is de geur heel scherp en verdwijnt die niet na een tijdje? Neem dan contact op met water-link.
Chloor in drinkwater: voorzorgen
In ruw grond- en oppervlaktewater zit van nature organisch materiaal, afkomstig van bacteriën die plantenresten afbreken in de bodem. In grondwater zitten minder organische stoffen dan in oppervlaktewater, omdat de bodem zelf het water al een eerste keer filtert.
De drinkwaterbedrijven behandelen dat ruwe water met behandelingsprocessen zoals zand- en actievekoolfilters. Op die manier brengen ze het gehalte aan organische stoffen al sterk naar beneden. Pas daarna voegen ze chloor toe, in een zo laag mogelijke dosis.
In 1 liter drinkwater mag wettelijk 250 microgram aan vrije chloorresten zitten. Ons drinkwater uit oppervlaktewater zit daar altijd onder en in ons drinkwater uit grondwater zit zelfs maar 25 tot 50 microgram aan vrije chloorresten.
De drinkwaterbedrijven controleren het chloorgehalte voortdurend met gevoelige onlinemetingen. Als dat nodig is, passen ze de chloordosering automatisch aan. Zo houden ze de vorming van bijproducten stevig onder controle.